odczytać (język polski)

wymowa:
IPA: [ɔṭˈʧ̑ɨtaʨ̑], AS: [oṭčytać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) aspekt dokonany od: odczytywać
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Od dłuższego czasu przyglądał się bacznie to Zygmuntowi, to stadu chmur. Z wyrazu twarzy nieznajomego trudno było jednoznacznie odczytać, co sobie myślał o Zygmuncie, jak też nie sposób było zgadnąć, po co i z jakimi zamiarami zjawił się na dachu[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. czytać, odczytywać
rzecz. odczyt m, odczytanie n, odczytywanie n, czytanka ż, czytelność ż, poczytność ż
przym. poczytny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: odczytywać
źródła:
  1. Mariusz Sieniewicz, Czwarte niebo, 2003.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.