czytanka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʧ̑ɨˈtãnka], AS: [čytãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) tekst do nauki czytania, umieszczony w podręczniku do nauki danego języka
- (1.2) podręcznik zawierający czytanki (1.1)
- (1.3) st.pol. książka do czytania[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czytanka czytanki dopełniacz czytanki czytanek celownik czytance czytankom biernik czytankę czytanki narzędnik czytanką czytankami miejscownik czytance czytankach wołacz czytanko czytanki - przykłady:
- (1.1) W tej książce do angielskiego są naprawdę ciekawe czytanki.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czytelnik m, czytelniczka ż, czytelnictwo n, czytelnia ż, czytelność ż, czytadło n, czytnik m, czytanie n, czytywanie n, przeczytanie n
- zdrobn. czytaneczka ż
- czas. czytać ndk., przeczytać dk., odczytać dk.
- przym. czytelniczy, czytelniany, czytelny, poczytny
- przysł. czytelnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. czytać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) чытанка ż
- bułgarski: (1.2) читанка ż
- dolnołużycki: (1.1) cytanka ż
- górnołużycki: (1.1) čitanka ż
- jidysz: (1.1) (z Talmudu) לייענען n (lejenen)
- nowogrecki: (1.1) ανάγνωσμα n; (1.2) αναγνωστικό n, αναγνωσματάριο n
- ukraiński: (1.1) читанка ż
- źródła:
- ↑ Jan Rozwadowski, O zjawiskach i rozwoju języka, „Język Polski” nr 5, listopad-grudzień 1921, s. 1-11.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.