konsonantyczny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔ̃w̃sɔ̃nãnˈtɨʧ̑nɨ], AS: [kõũ̯sõnãntyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) jęz. związany z konsonantem, dotyczący konsonantu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik konsonantyczny konsonantyczna konsonantyczne konsonantyczni konsonantyczne dopełniacz konsonantycznego konsonantycznej konsonantycznego konsonantycznych celownik konsonantycznemu konsonantycznej konsonantycznemu konsonantycznym biernik konsonantycznego konsonantyczny konsonantyczną konsonantyczne konsonantycznych konsonantyczne narzędnik konsonantycznym konsonantyczną konsonantycznym konsonantycznymi miejscownik konsonantycznym konsonantycznej konsonantycznym konsonantycznych wołacz konsonantyczny konsonantyczna konsonantyczne konsonantyczni konsonantyczne nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) spółgłoskowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konsonantyzm mrz, konsonant mrz, konsonantyzacja ż
- czas. konsonantyzować, skonsonantyzować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- zobacz listę tłumaczeń w haśle: spółgłoskowy
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.