kantyczka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kãnˈtɨʧ̑ka], AS: [kãntyčka], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. rel. popularna pieśń religijna, zwłaszcza kolęda
- (1.2) liter. zbiór zawierający pieśni religijne, zwłaszcza o tematyce bożonarodzeniowej
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kantyczka kantyczki dopełniacz kantyczki kantyczek celownik kantyczce kantyczkom biernik kantyczkę kantyczki narzędnik kantyczką kantyczkami miejscownik kantyczce kantyczkach wołacz kantyczko kantyczki - przykłady:
- (1.2) Nauczono go tam, że Polska to kraj nędzarzy i małowartościowych ludzi, że w szeregu krajów europejskich zajmuje najpośledniejsze miejsce, że nie posiada żadnej literatury prócz kantyczek i kalendarzy[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) śpiewać kantyczki
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kantyk
- przym. kantyczkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. kolęda • pastorałka
- (1.2) zob. też kantyczki w Encyklopedii staropolskiej
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) canticle
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.