kanapa (język polski)
.jpg.webp)
kanapa (1.1)
- wymowa:
- , IPA: [kãˈnapa], AS: [kãnapa], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) podłużny mebel z oparciem przeznaczony do siedzenia
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kanapa kanapy dopełniacz kanapy kanap celownik kanapie kanapom biernik kanapę kanapy narzędnik kanapą kanapami miejscownik kanapie kanapach wołacz kanapo kanapy - przykłady:
- (1.1) Bolesław ujął ją w objęcia, uniósł jak dziecko i złożył na stojącej w cieniu kanapie.[1]
- (1.1) Wchodzi na kanapę, ma brudną od błota łapę.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) sofa, wersalka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. kanapowy
- rzecz. kanapowiec m, kanapeczka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. canapé → kanapa[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) couch
- arabski: (1.1) أريكة
- duński: (1.1) sofa w
- esperanto: (1.1) kanap
- hiszpański: (1.1) sofá m
- jidysz: (1.1) דיוואַן m, קאַנאַפּע ż
- kataloński: (1.1) sofà m
- niderlandzki: (1.1) bank
- niemiecki: (1.1) Couch ż
- nowogrecki: (1.1) καναπές m
- ormiański: (1.1) բազմոց
- rosyjski: (1.1) диван m
- szwedzki: (1.1) soffa w
- ukraiński: (1.1) канапа ż, диван m
- wilamowski: (1.1) kanap ż, kanapē n
- włoski: (1.1) divano m, canapè m
- źródła:
- ↑ E. Orzeszkowa: Na prowincji
- ↑ Jerzy Bielunas, Sunia Pana Yapy
- ↑
Hasło „kanapa” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.