jałmużnik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba rozdająca jałmużnę

(1.2) osoba prosząca o jałmużnę

(1.3) daw. urzędnik rozdający jałmużnę w imieniu władcy

(1.4) hist. urząd osoby rozdającej jałmużnę; zob. też jałmużnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jałmużnik	jałmużnicy
dopełniacz	jałmużnika	jałmużników
celownik	jałmużnikowi	jałmużnikom
biernik	jałmużnika	jałmużników
narzędnik	jałmużnikiem	jałmużnikami
miejscownik	jałmużniku	jałmużnikach
wołacz	jałmużniku	jałmużnicy
depr. M. i W. lm: (te) jałmużniki[1]

przykłady:

(1.1) Szereg szczodrych jałmużników pochylał się nad dolą ofiar minionej wojny.

(1.2) Przy cmentarnej bramie ręce jałmużników wciąż wyciągnięte były ku przybywającym.

(1.3) Opaci tego klasztoru byli jałmużnikami królów portugalskich^[2].

(1.4) Urząd wielkiego jałmużnika nie był dziedziczony.

składnia:

kolokacje:

(1.1) szczodrobliwy jałmużnik

(1.2) natrętny jałmużnik

(1.3) jałmużnik papieski • królewski jałmużnik

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ofiarodawca

(1.2) żebrak

(1.3) urzędnik

(1.4) urząd

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jałmużna ż, jałmużnictwo n, jałmużniczość ż

forma żeńska jałmużnica ż

przym. jałmużniczy, jałmużnowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. jałmużna + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) almoner; (1.3) almoner
• czeski: (1.3) almužník m; (1.4) almužník m
• francuski: (1.1) aumônier m; (1.3) aumônier m; (1.4) aumônier m
• irlandzki: (1.1) almsóir m; (1.3) almsóir m
• łaciński: (1.1) eleemosynarius m; (1.3) eleemosynarius m
• niderlandzki: (1.1) aalmoezenier m; (1.3) aalmoezenier m
• niemiecki: (1.1) Almosenier m; (1.3) Almosenier m
• portugalski: (1.1) esmoler m; (1.3) esmoler m
• starofrancuski: (1.1) aumosnier m; (1.3) aumosnier m
• węgierski: (1.3) almoner
• włoski: (1.1) elemosiniere m; (1.3) elemosiniere m

źródła: