cmentarny (język polski)

wymowa:

IPA: [ʦ̑mɛ̃nˈtarnɨ], AS: [cmẽntarny], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z cmentarzem, dotyczący cmentarza

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	cmentarny		cmentarna	cmentarne	cmentarni	cmentarne
dopełniacz	cmentarnego		cmentarnej	cmentarnego	cmentarnych
celownik	cmentarnemu		cmentarnej	cmentarnemu	cmentarnym
biernik	cmentarnego	cmentarny	cmentarną	cmentarne	cmentarnych	cmentarne
narzędnik	cmentarnym		cmentarną	cmentarnym	cmentarnymi
miejscownik	cmentarnym		cmentarnej	cmentarnym	cmentarnych
wołacz	cmentarny		cmentarna	cmentarne	cmentarni	cmentarne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Proboszcz uważa, że cmentarne alejki zawsze są sprzątnięte.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) cmentarniany

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cmentarnictwo n, cmentarz mrz, cmentarzyk mrz, cmentarzysko n

przym. cmentarniany, wokółcmentarny, przycmentarny

związki frazeologiczne:

hiena cmentarna

etymologia:

pol. cmentarz + -ny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cemetery
• białoruski: (1.1) могілкавы
• bułgarski: (1.1) гробищен
• czeski: (1.1) hřbitovní
• duński: (1.1) kirkegårds-
• hiszpański: (1.1) cementerial
• niemiecki: (1.1) w złożeniach: Friedhof-, Friedhofs-
• rosyjski: (1.1) кладбищенский
• słowacki: (1.1) cintorínový, cintorínsky
• ukraiński: (1.1) кладовищенський, цвинтарний
• włoski: (1.1) cimiteriale

źródła: