gronostaj (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɡrɔ̃ˈnɔstaj], AS: [grõnostai ̯], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) zool. Mustela erminea Linnaeus[1], niewielki drapieżny ssak z rodziny łasicowatych; zob. też gronostaj w Wikipedii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) futro z gronostaja (1.1), zwykle w lm gronostaje; daw. symbol władzy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gronostaj gronostaje dopełniacz gronostaja gronostai / gronostajów celownik gronostajowi gronostajom biernik gronostaja gronostaje narzędnik gronostajem gronostajami miejscownik gronostaju gronostajach wołacz gronostaju gronostaje - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gronostaj gronostaje dopełniacz gronostaja gronostai / gronostajów celownik gronostajowi gronostajom biernik gronostaj gronostaje narzędnik gronostajem gronostajami miejscownik gronostaju gronostajach wołacz gronostaju gronostaje - przykłady:
- (1.1) W Polsce gronostaje są objęte ochroną gatunkową.
- (2.1) Tradycyjnym elementem stroju rektora są gronostaje.
- (2.1) Nad czołem królewskim świeciło na kołpaku brylantowe pióro, a drogie purpury i gronostaje spadały z królewskich ramion aż prawie po końskie pętlice[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) łasica gronostaj
- (2.1) hermelin
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zwierzę
- (2.1) futro
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. gronostajowy
- związki frazeologiczne:
- biały gronostaj na błocie nie siada • gronostaj w błocie się nie tara • u góry gronostaje, a u dołu nie dostaje (z przodu gronostaje, a z tyłu nie dostaje) • wyścig o gronostaje
- etymologia:
- prasł. *gornostajь, prasł. *gornostaľь
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) stoat, ermine
- baskijski: (1.1) erbinude zuri
- baszkirski: (1.1) аҫ
- białoruski: (1.1) гарнастай m (garnastaj); (2.1) гарнастай m (garnastaj)
- bułgarski: (1.1) хермелин m (hermelin)
- czeski: (1.1) hranostaj m; (2.1) hermelín m
- duński: (1.1) hermelin w, lækat w
- esperanto: (1.1) ermeno
- estoński: (1.1) kärp, lahits, hermeliin
- fiński: (1.1) kärppä, portimo
- francuski: (1.1) hermine ż, panne
- hiszpański: (1.1) armiño m; (2.1) armiño m
- interlingua: (1.1) armenio
- irlandzki: (1.1) easóg ż, cailín bán m, bláthnaid ż
- islandzki: (1.1) hreysiköttur m
- kornijski: (1.1) yewgenn m
- litewski: (1.1) šermuonėlis m
- łotewski: (1.1) sermulis m
- niderlandzki: (1.1) hermelijn m
- niemiecki: (1.1) Hermelin n
- norweski (bokmål): (1.1) røyskatt m
- norweski (nynorsk): (1.1) røyskatt m, røysekatt m
- nowogrecki: (1.1) ερμίνα ż (ermína); (2.1) ερμίνα ż (ermína)
- portugalski: (1.1) arminho m
- rosyjski: (1.1) горностай m (gornostaj)
- rumuński: (1.1) hermelină ż, hermină ż
- słowacki: (1.1) hranostaj m; (2.1) hranostaj m, hermelín m
- słoweński: (1.1) hermelin m
- szwedzki: (1.1) hermelin w
- turecki: (1.1) kakım
- ukraiński: (1.1) горностай m (gornostaj)
- węgierski: (1.1) hermelin
- wietnamski: (1.1) chuột hương lông trắng
- włoski: (1.1) ermellino m
- źródła:
- ↑ Hasło „Mustela erminea” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
- ↑ E. Orzeszkowa: Nad Niemnem
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.