elektron (język polski)

wymowa:

IPA: [ɛˈlɛktrɔ̃n], AS: [elektrõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fiz. cząstka elementarna o ujemnym ładunku elektrycznym, będąca leptonem i składnikiem atomu; zob. też elektron w Wikipedii

(1.2) techn. stop magnezu z glinem, manganem, krzemem i cynkiem; zob. też elektron (stop magnezu) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	elektron	elektrony
dopełniacz	elektronu	elektronów
celownik	elektronowi	elektronom
biernik	elektron	elektrony
narzędnik	elektronem	elektronami
miejscownik	elektronie	elektronach
wołacz	elektronie	elektrony

przykłady:

(1.1) Elektrony w atomach poruszają się wokół jądra atomowego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) elektron padający / przewodnictwa / sparowany / swobodny / walencyjny / wybity / związany

synonimy:

(1.1) negaton, symbol. e

antonimy:

(1.1) pozyton, antyelektron

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) atom

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. elektronika ż, elektronowolt m

przym. elektronowy, elektryczny, elektroniczny

przysł. elektronowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. electron (r. 1891), od gr. ἤλεκτρον (ḗlektron) → bursztyn^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) electron
• arabski: (1.1) كهرب, إلكترون
• baskijski: (1.1) elektroi
• białoruski: (1.1) электрон m; (1.2) электрон m
• bułgarski: (1.1) електрон m
• chorwacki: (1.1) elektron m
• czeski: (1.1) elektron
• dolnołużycki: (1.1) elektron m
• duński: (1.1) elektron w
• esperanto: (1.1) elektrono
• francuski: (1.1) électron m
• galicyjski: (1.1) electrón m
• hiszpański: (1.1) electrón m
• islandzki: (1.1) rafeind ż
• kaszubski: (1.1) elektron n
• kataloński: (1.1) electró m
• niderlandzki: (1.1) elektron n
• niemiecki: (1.1) Elektron n
• norweski (bokmål): (1.1) elektron n
• norweski (nynorsk): (1.1) elektron n
• nowogrecki: (1.1) ηλεκτρόνιο n
• portugalski: (1.1) elétron m
• rosyjski: (1.1) электрон m
• szwedzki: (1.1) elektron w
• ukraiński: (1.1) електрон m
• węgierski: (1.1) elektron
• włoski: (1.1) elettrone m

źródła:

elektron (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) fiz. elektron

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	elektron	elektrony
dopełniacz	elektronu	elektronů
celownik	elektronu	elektronům
biernik	elektron	elektrony
wołacz	elektrone	elektrony
miejscownik	elektronu	elektronech
narzędnik	elektronem	elektrony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. elektronový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

elektron (język duński)

wymowa:

Dania: [elægˈtroˀn]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) fiz. elektron

odmiana:

(1.1) en elektron, elektronen, elektroner, elektronerne

przykłady:

(1.1) Atomer er opbygget af protoner, elektroner og neutroner.^[1] → Atomy są zbudowane z protonów, elektronów i neutronów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. elektronik w

przym. elektronisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

elektron (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) fiz. elektron

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. elektronowi

rzecz. elektronika ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

elektron (język niderlandzki)

wymowa:

IPA: /eˈlɛktrɔn/ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) fiz. elektron

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

elektron (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) fiz. elektron

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

elektron (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) fiz. elektron^[1]

odmiana:

(1.1) en elektron, elektronen, elektroner, elektronerna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) elektronmikroskop

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

elektron (język turecki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fiz. elektron

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

elektron (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fiz. elektron

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) elektronágyú • elektroncső • elektronelmélet • elektronfelhő • elektronhéj • elektronkibocsátás • elektronmikroszkóp • elektronpálya • elektronsugár • elektronvolt

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. elektronika

przym. elektronikus, elektronikai

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: