dwustronny (język polski)

dwustronna (1.1) ławka

wymowa:

IPA: [dvuˈstrɔ̃nːɨ], AS: [dvustrõ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, którego można używać z dwóch stron tego czegoś

(1.2) taki, w który angażują się dwie strony

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwustronny		dwustronna	dwustronne	dwustronni	dwustronne
dopełniacz	dwustronnego		dwustronnej	dwustronnego	dwustronnych
celownik	dwustronnemu		dwustronnej	dwustronnemu	dwustronnym
biernik	dwustronnego	dwustronny	dwustronną	dwustronne	dwustronnych	dwustronne
narzędnik	dwustronnym		dwustronną	dwustronnym	dwustronnymi
miejscownik	dwustronnym		dwustronnej	dwustronnym	dwustronnych
wołacz	dwustronny		dwustronna	dwustronne	dwustronni	dwustronne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Mama zrobiła mi na szydełku dwustronną czapkę.

(1.2) Rozmówcy omówili też stan stosunków dwustronnych i ich perspektywy w najbliższym czasie^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) dwustronna kurtka • dwustronna ławka

(1.2) dwustronne porozumienie / sojusz / wojna • dwustronna umowa • dwustronne walki

synonimy:

(1.2) bilateralny, obopólny, wzajemny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. dwustronicowy

rzecz. dwustronność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bilateral, two-sided, double-sided; (1.2) bilateral
• bułgarski: (1.1) двустранен; (1.2) двустранен
• duński: (1.1) tosidig, tosidet; (1.2) tosidig, tosidet, bilateral
• hiszpański: (1.1) bilateral; (1.2) bilateral
• kazachski: (1.1) екіжақты
• łotewski: (1.1) abpusējs; (1.2) abpusējs
• nowogrecki: (1.1) διμερής; (1.2) διμερής
• rosyjski: (1.1) двусторонний
• ukraiński: (1.1) двосторонній

źródła: