rozmówca (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, z którą się rozmawia, partner w rozmowie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rozmówca rozmówcy dopełniacz rozmówcy rozmówców celownik rozmówcy rozmówcom biernik rozmówcę rozmówców narzędnik rozmówcą rozmówcami miejscownik rozmówcy rozmówcach wołacz rozmówco rozmówcy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) błyskotliwy / dostojny / inteligentny rozmówca • anonimowy / tajemniczy rozmówca • pierwszy / kolejny rozmówca
- synonimy:
- (1.1) interlokutor
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) partner
- hiponimy:
- (1.1) adwersarz, dyskutant
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rozmowa ż, rozmówka ż, rozmównica ż, rozmowność ż, rozmawianie n
- forma żeńska rozmówczyni ż
- czas. rozmawiać ndk.
- przym. rozmowny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- kalka z franc. interlocuteur; pol. rozmowa + -ca
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) interlocutor
- hiszpański: (1.1) interlocutor m
- nowogrecki: (1.1) συνομιλητής m
- szwedzki: (1.1) samtalspartner w, interlokutör w
- włoski: (1.1) interlocutore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.