rozmowny (język polski)

wymowa:
IPA: [rɔzˈmɔvnɨ], AS: [rozmovny]
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) książk. taki, który lubi rozmawiać, jest chętny do rozmowy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Bogumił wrócił z Kalińca rozpromieniony i rozmowny jak nigdy[1].
(1.1) Ci, którzy spoglądali na nas względnie przytomnie, nie wyglądali na rozmownych[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gadatliwy, elokwentny, rozgadany, rozszczebiotany, roztrajkotany, szczebiotliwy, terkotliwy, wielomówny
antonimy:
(1.1) nierozmowny, małomówny, burkliwy, lakoniczny, milczący, milczkowaty, milkliwy, mrukliwy, mrukowaty
hiperonimy:
(1.1) towarzyski
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozmowy nmos, rozmowa ż, rozmówka ż, rozmówki nmos, rozmówca m, rozmówczyni ż, rozmównica ż, rozmowność ż, rozmawianie n, porozmawianie n
czas. rozmawiać ndk., porozmawiać dk.
przysł. rozmownie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maria Dąbrowska, Noce i dnie, 1982, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Lucjan Wolanowski, Upał i gorączka, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.