gadatliwy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɡadaˈtlʲivɨ], AS: [gadatlʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik jakościowy
- (1.1) taki, który dużo i chętnie mówi
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik gadatliwy gadatliwa gadatliwe gadatliwi gadatliwe dopełniacz gadatliwego gadatliwej gadatliwego gadatliwych celownik gadatliwemu gadatliwej gadatliwemu gadatliwym biernik gadatliwego gadatliwy gadatliwą gadatliwe gadatliwych gadatliwe narzędnik gadatliwym gadatliwą gadatliwym gadatliwymi miejscownik gadatliwym gadatliwej gadatliwym gadatliwych wołacz gadatliwy gadatliwa gadatliwe gadatliwi gadatliwe stopień wyższy bardziej gadatliwy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bardziej gadatliwy bardziej gadatliwa bardziej gadatliwe bardziej gadatliwi bardziej gadatliwe dopełniacz bardziej gadatliwego bardziej gadatliwej bardziej gadatliwego bardziej gadatliwych celownik bardziej gadatliwemu bardziej gadatliwej bardziej gadatliwemu bardziej gadatliwym biernik bardziej gadatliwego bardziej gadatliwy bardziej gadatliwą bardziej gadatliwe bardziej gadatliwych bardziej gadatliwe narzędnik bardziej gadatliwym bardziej gadatliwą bardziej gadatliwym bardziej gadatliwymi miejscownik bardziej gadatliwym bardziej gadatliwej bardziej gadatliwym bardziej gadatliwych wołacz bardziej gadatliwy bardziej gadatliwa bardziej gadatliwe bardziej gadatliwi bardziej gadatliwe stopień najwyższy najbardziej gadatliwy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najbardziej gadatliwy najbardziej gadatliwa najbardziej gadatliwe najbardziej gadatliwi najbardziej gadatliwe dopełniacz najbardziej gadatliwego najbardziej gadatliwej najbardziej gadatliwego najbardziej gadatliwych celownik najbardziej gadatliwemu najbardziej gadatliwej najbardziej gadatliwemu najbardziej gadatliwym biernik najbardziej gadatliwego najbardziej gadatliwy najbardziej gadatliwą najbardziej gadatliwe najbardziej gadatliwych najbardziej gadatliwe narzędnik najbardziej gadatliwym najbardziej gadatliwą najbardziej gadatliwym najbardziej gadatliwymi miejscownik najbardziej gadatliwym najbardziej gadatliwej najbardziej gadatliwym najbardziej gadatliwych wołacz najbardziej gadatliwy najbardziej gadatliwa najbardziej gadatliwe najbardziej gadatliwi najbardziej gadatliwe - przykłady:
- (1.1) Chociaż z natury nieco gadatliwy, bystry Rusin dobrze wiedział, kiedy należy trzymać język za zębami[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) elokwentny, rozgadany, rozmowny, rozszczebiotany, roztrajkotany, szczebiotliwy, terkotliwy, wielomówny[2]
- antonimy:
- (1.1) małomówny, burkliwy, lakoniczny, milczący, milczkowaty, milkliwy, mrukliwy, mrukowaty, nierozmowny
- hiperonimy:
- (1.1) towarzyski
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. gadałka ż, gadanina ż, gaduła m/ż, gadatliwość ż, gadanie n
- czas. gadać, wygadać, wygadywać
- przysł. gadatliwie
- wykrz. gadanie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) talkative, chatty, communicative, loquacious
- arabski: (1.1) ثرثار
- białoruski: (1.1) гаварлівы, гаваркі, балбатлівы, лапатлівы, языкаты
- esperanto: (1.1) parolema, babilema
- hiszpański: (1.1) charlatán, locuaz, hablador
- islandzki: (1.1) málugur, málgefinn, kjöftugur, ræðinn
- niderlandzki: (1.1) spraakzaam
- niemiecki: (1.1) geschwätzig, schwatzhaft, redselig, gesprächig
- nowogrecki: (1.1) πολυλογάς m
- rosyjski: (1.1) разговорчивый, болтливый
- szwedzki: (1.1) pratsam, språksam, pratsjuk, pratglad
- ukraiński: (1.1) балакучий, балакливий
- włoski: (1.1) chiacchierone, logorroico, prolisso, ridondante, verboso
- źródła:
- ↑ Witold Jabłoński, Ogród miłości, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.