małomówny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌmawɔ̃ˈmuvnɨ], AS: [mau̯õmuvny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) taki, który mówi mało; nie jest gadatliwy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik małomówny małomówna małomówne małomówni małomówne dopełniacz małomównego małomównej małomównego małomównych celownik małomównemu małomównej małomównemu małomównym biernik małomównego małomówny małomówną małomówne małomównych małomówne narzędnik małomównym małomówną małomównym małomównymi miejscownik małomównym małomównej małomównym małomównych wołacz małomówny małomówna małomówne małomówni małomówne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) burkliwy, lakoniczny, milczący, milczkowaty, milkliwy, mrukliwy, mrukowaty, nierozmowny[1]
- antonimy:
- (1.1) gadatliwy, elokwentny, rozgadany, rozmowny, rozszczebiotany, roztrajkotany, szczebiotliwy, terkotliwy, wielomówny
- hiperonimy:
- (1.1) nietowarzyski, cichy
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. małomówność ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) taciturn, reticent
- białoruski: (1.1) маўклівы
- duński: (1.1) fåmælt, ordknap
- hiszpański: (1.1) callado, taciturno
- islandzki: (1.1) fáorður, fámáll, þegjandalegur
- niderlandzki: (1.1) zwijgzaam
- niemiecki: (1.1) schweigsam, wortkarg
- norweski (bokmål): (1.1) fåmælt, ordknapp
- norweski (nynorsk): (1.1) fåmælt, ordknapp
- rosyjski: (1.1) сдержанный
- szwedzki: (1.1) fåordig, tystlåten, fåmäld, ordknapp
- włoski: (1.1) reticente, taciturno, silenzioso
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.