wortkarg

wortkarg (język niemiecki)

przymiotnik

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der wortkarge ein wortkarger wortkarger	die wortkarge eine wortkarge wortkarge	das wortkarge ein wortkarges wortkarges	die wortkargen wortkargen wortkarge
Gen.	słaba mieszana mocna	des wortkargen eines wortkargen wortkargen	der wortkargen einer wortkargen wortkarger	des wortkargen eines wortkargen wortkargen	der wortkargen wortkargen wortkarger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem wortkargen einem wortkargen wortkargem	der wortkargen einer wortkargen wortkarger	dem wortkargen einem wortkargen wortkargem	den wortkargen wortkargen wortkargen
Akk.	słaba mieszana mocna	den wortkargen einen wortkargen wortkargen	die wortkarge eine wortkarge wortkarge	das wortkarge ein wortkarges wortkarges	die wortkargen wortkargen wortkarge

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Wortkargheit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.