bilateralny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌbʲilatɛˈralnɨ], AS: [bʹilateralny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) dwustronny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bilateralny bilateralna bilateralne bilateralni bilateralne dopełniacz bilateralnego bilateralnej bilateralnego bilateralnych celownik bilateralnemu bilateralnej bilateralnemu bilateralnym biernik bilateralnego bilateralny bilateralną bilateralne bilateralnych bilateralne narzędnik bilateralnym bilateralną bilateralnym bilateralnymi miejscownik bilateralnym bilateralnej bilateralnym bilateralnych wołacz bilateralny bilateralna bilateralne bilateralni bilateralne - przykłady:
- (1.1) Ta umowa jest bilateralna.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dwustronny, obustronny, obopólny, wzajemny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lateralizacja ż, bilateralizm m, bilateralność ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. bi + lateralis (dwu- + boczny) od łac. latus (bok, strona)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bilateral
- duński: (1.1) bilateral, tosidet
- francuski: (1.1) bilatéral
- interlingua: (1.1) bilateral
- słowacki: (1.1) bilaterálny
- ukraiński: (1.1) білатеральний
- węgierski: (1.1) bilaterális
- źródła:
- ↑ Hasło „bilateralny” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.