durnowaty (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdurnɔˈvatɨ], AS: [durnovaty], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) z lekka głupi

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	durnowaty		durnowata	durnowate	durnowaci	durnowate
dopełniacz	durnowatego		durnowatej	durnowatego	durnowatych
celownik	durnowatemu		durnowatej	durnowatemu	durnowatym
biernik	durnowatego	durnowaty	durnowatą	durnowate	durnowatych	durnowate
narzędnik	durnowatym		durnowatą	durnowatym	durnowatymi
miejscownik	durnowatym		durnowatej	durnowatym	durnowatych
wołacz	durnowaty		durnowata	durnowate	durnowaci	durnowate

przykłady:

(1.1) Ostatnio nawet zaczęłam się z kimś spotykać. Ale popatrzyłam na niego i doszłam do wniosku, że lepiej już mieć psa niż durnowatego faceta^[1].

(1.1) Rąbie drzewo, nosi węgiel, będzie palił, a ponadto stoi w kolejkach po produkty. Jest trochę durnowaty i kształci się na śpiewaka, bo ma piękny tenor^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) durnowaty pomysł • durnowata osoba

synonimy:

(1.1) przygłupi, głupawy, głupkowaty, głupowaty, przygłupiasty, matołkowaty, mułowaty, matołowaty, cepowaty, debilowaty, imbecylowaty, idiotowaty, głąbowaty, kretynowaty, tumanowaty

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) głupi

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. durnowatość ż, dureń m, durność ż, durnota ż, durnica ż

czas. durnieć ndk., zdurnieć dk.

przym. durny, zdurniały

przysł. durnowato

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) дурнаваты
• rosyjski: (1.1) глуповатый

źródła: