durny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈdurnɨ], AS: [durny]
-
- znaczenia:
przymiotnik jakościowy
- (1.1) grub. mało inteligentny, głupi; naiwny, mało rozsądny
- (1.2) daw. hardy, zuchwały[1]
- (1.3) daw. zbrojny[1]
- (1.4) reg. gw. gór. dumny, pyszny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik durny durna durne durni durne dopełniacz durnego durnej durnego durnych celownik durnemu durnej durnemu durnym biernik durnego durny durną durne durnych durne narzędnik durnym durną durnym durnymi miejscownik durnym durnej durnym durnych wołacz durny durna durne durni durne stopień wyższy durniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik durniejszy durniejsza durniejsze durniejsi durniejsze dopełniacz durniejszego durniejszej durniejszego durniejszych celownik durniejszemu durniejszej durniejszemu durniejszym biernik durniejszego durniejszy durniejszą durniejsze durniejszych durniejsze narzędnik durniejszym durniejszą durniejszym durniejszymi miejscownik durniejszym durniejszej durniejszym durniejszych wołacz durniejszy durniejsza durniejsze durniejsi durniejsze stopień najwyższy najdurniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najdurniejszy najdurniejsza najdurniejsze najdurniejsi najdurniejsze dopełniacz najdurniejszego najdurniejszej najdurniejszego najdurniejszych celownik najdurniejszemu najdurniejszej najdurniejszemu najdurniejszym biernik najdurniejszego najdurniejszy najdurniejszą najdurniejsze najdurniejszych najdurniejsze narzędnik najdurniejszym najdurniejszą najdurniejszym najdurniejszymi miejscownik najdurniejszym najdurniejszej najdurniejszym najdurniejszych wołacz najdurniejszy najdurniejsza najdurniejsze najdurniejsi najdurniejsze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) głupi, ograniczony, tępy, kretyński, debilny, idiotyczny
- antonimy:
- (1.1) mądry, rozsądny, inteligentny
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dureń m, durniacha m, durnota ż, durnica ż, durność ż, durnowatość ż, durnienie n, zdurnienie n
- czas. durnieć ndk., zdurnieć dk.
- przym. durnowaty
- przysł. durnie, durnowato
- związki frazeologiczne:
- durny i chmurny • Durny Szczyt
- etymologia:
- (1.2-3) prasł. *durьnъ → wzburzony, pobudzony, otumaniony; gniewny, szalony[2]
- (1.1) ros. дурацкий[3]
- uwagi:
- por. zwariowany
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: hardy
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zbrojny
- (1.4) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: dumny, pyszny
- angielski: (1.1) stupid, foolish, silly
- białoruski: (1.1) дурны
- esperanto: (1.1) stulta
- francuski: (1.1) bébete, tourte
- rosyjski: (1.1) дурацкий
- szwedzki: (1.1) fånig, larvig, tramsig, flamsig, fjantig, fjollig, töntig
- ukraiński: (1.1) дурний, дурнуватий
- włoski: (1.1) scemo, grullo, stupido
- źródła:
- 1 2
Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 586. - ↑ Hasło „durny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Ewa Jędrzejko, Elementy kresowe w języku Gabrieli Zapolskiej, w: Prace językoznawcze, t. 19 pod red. Aliny Kowalskiej i Aleksandra Wilkonia, Uniwersytet Śląski, Katowice 1991, s. 75.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.