durnica (język polski)
durnica (1.1)
- wymowa:
- IPA: [durʲˈɲiʦ̑a], AS: [durʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bot. lud. zob. łochynia
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik durnica durnice dopełniacz durnicy durnicc celownik durnicy durnicom biernik durnicę durnice narzędnik durnicą durnicami miejscownik durnicy durnicach wołacz durnico durnice - przykłady:
- (1.1) Nazbierała kosz grzybów i piekiełko durnicy.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zob. łochynia
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dureń, durnota
- przym. durny, durnowaty
- czas. zdurnieć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) od odurzających właściwości za Czernica, gogodze i durnica!
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Owoce
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: łochynia
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.