czyściec (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʧ̑ɨɕʨ̑ɛʦ̑], AS: [čyśćec], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rel. w niektórych wyznaniach: stan lub miejsce, gdzie po śmierci niektóre dusze odbywają pokutę przed wejściem do nieba; zob. też czyściec w Wikipedii
- (1.2) książk. przen. stan dotkliwych przykrości, cierpień, męczarni[1]
- (1.3) gw. (Bukowina) bot. piołun[2]
- odmiana:
- (1.1-3) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik czyściec dopełniacz czyśćca celownik czyśćcowi biernik czyściec narzędnik czyśćcem miejscownik czyśćcu wołacz czyśćcu - przykłady:
- (1.1) Nasza babcia modli się za wszystkie dusze cierpiące w czyśćcu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pokutować / przebywać / być / … w czyśćcu • trafić / iść / … do czyśćca
- synonimy:
- (1.1) purgatorium
- (1.2) koszmar
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) zaświaty
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czyściciel m, czyszczacz mos/mrz
- czas. czyścić ndk.
- przym. czyśćcowy, czystościowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) czes. čistec < kalka z łac. purgatorium[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: piołun
- angielski: (1.1) Purgatory
- baskijski: (1.1) garbitoki
- baszkirski: (1.1) араф
- białoruski: (1.1) чысцец m, чысцілішча n
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) чысьцец m
- bułgarski: (1.1) чистилище n
- duński: (1.1) skærsild w
- esperanto: (1.1) Purgatorio
- francuski: (1.1) purgatoire m
- galicyjski: (1.1) purgatorio m
- hiszpański: (1.1) purgatorio m
- interlingua: (1.1) purgatorio
- japoński: (1.1) 煉獄
- kaszubski: (1.1) czisc m
- kataloński: (1.1) purgatori m
- łaciński: (1.1) purgatorium n
- niderlandzki: (1.1) vagevuur
- niemiecki: (1.1) Fegefeuer? n
- norweski (bokmål): (1.1) skjærsild m
- norweski (nynorsk): (1.1) skjærseld m, skirseld m
- nowogrecki: (1.1) καθαρτήριο n
- portugalski: (1.1) purgatório m
- rosyjski: (1.1) чистилище n
- słowacki: (1.1) očistec
- szwedzki: (1.1) skärseld
- ukraiński: (1.1) чистилище n
- węgierski: (1.1) tisztítótűz, purgatórium
- wilamowski: (1.1) fegfojer n, ćyśćjec m
- źródła:
- ↑
Hasło „czyściec” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 59; dostęp: 27 października 2018.
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 29.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.