cudzołożny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌʦ̑uʣ̑ɔˈwɔʒnɨ], AS: [cuʒou̯ožny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) przest. związany z cudzołóstwem, pozamałżeński; mający stosunki płciowe z cudzą żoną/mężem
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik cudzołożny cudzołożna cudzołożne cudzołożni cudzołożne dopełniacz cudzołożnego cudzołożnej cudzołożnego cudzołożnych celownik cudzołożnemu cudzołożnej cudzołożnemu cudzołożnym biernik cudzołożnego cudzołożny cudzołożną cudzołożne cudzołożnych cudzołożne narzędnik cudzołożnym cudzołożną cudzołożnym cudzołożnymi miejscownik cudzołożnym cudzołożnej cudzołożnym cudzołożnych wołacz cudzołożny cudzołożna cudzołożne cudzołożni cudzołożne - przykłady:
- (1.1) W dobie renesansu zdradzonego męża symbolizował kogut, a cudzołożną niewiastę symbolizowała kobieta z gestem zwanym figą, zatem jednoznacznym symbolem chuci cielesnej[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) grzeszny
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cudzołóstwo n, cudzołożnik m, cudzołożnica ż, cudzołożenie n
- czas. cudzołożyć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) adulterous, adulterate
- białoruski: (1.1) пралюбадзейны
- esperanto: (1.1) adulta
- estoński: (1.1) abieluväline
- francuski: (1.1) adultère
- hiszpański: (1.1) adúltero
- interlingua: (1.1) adulterose, adulterin
- marathi: (1.1) बाहेरख्याली
- niemiecki: (1.1) ehebrecherisch
- portugalski: (1.1) adúltero
- rosyjski: (1.1) прелюбодейный
- słowacki: (1.1) cudzoložný
- włoski: (1.1) adultero, fedifrago
- źródła:
- ↑ Michał Rożek, Cudzołóstwo, „Dziennik Polski”, 19/03/2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.