chuć (język polski)
- wymowa:
- IPA: [xuʨ̑], AS: [χuć]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. chęć, ochota, wola działania
- (1.2) daw. chęć do robienia złych rzeczy
- (1.3) trudne do opanowania pożądanie fizyczne, pozbawiony hamulców pociąg płciowy
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik chuć chucie / chuci[1] dopełniacz chuci chuci celownik chuci chuciom biernik chuć chucie / chuci[1] narzędnik chucią chuciami miejscownik chuci chuciach wołacz chuci chucie / chuci[1] - przykłady:
- (1.1) Nie pieniędzy nam trzeba, waszmościowie, a chuci szlachetnej.
- (1.2) Tylko do figlów chuć ma zawsze, nie do nauki.
- (1.3) Poczuł, że ogarnia go zwierzęca chuć.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) chęć, ochota, wola działania
- (1.3) pożądanie
- antonimy:
- (1.1) niechętny, bierny
- hiperonimy:
- (1.3) libido
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1)
- (1.2)
- przym. chutliwy
- związki frazeologiczne:
- zwierzęca chuć
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) słowo używane w języku staropolskim do mniej więcej końca XVII w., później przeszło w (1.2); dwa pierwsze znaczenia przestarzałe; w znaczeniu (1.3) nadal w użyciu
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.3) юр m, похаць ż, пажада ż
- duński: (1.3) lyst
- esperanto: (1.3) volupto
- hiszpański: (1.3) lujuria ż, concupiscencia ż
- niemiecki: (1.3) Lust ż
- rosyjski: (1.3) похоть ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.