burzan (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zwarte zbiorowisko wysokiej roślinności stepowej, najczęściej łopianów i ostów[1]; zob. też burzan w Wikipedii
- (1.2) przen. zarośla, gąszcze
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik burzan burzany dopełniacz burzanu burzanów celownik burzanowi burzanom biernik burzan burzany narzędnik burzanem burzanami miejscownik burzanie burzanach wołacz burzanie burzany - przykłady:
- (1.1) Najbystrzejszy wzrok nie mógłby odkryć jednej żywej duszy ani nawet żadnego ruchu w ciemnych, zeschniętych i zwiędłych burzanach[2].
- (1.1) Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi, • Omijam koralowe ostrowy burzanu[3].
- (1.2) Już pilnuje cieląt, które szukają zielonej trawy w burzanach dzikiego bzu za wsią rosnących (…)[4]
- (1.2) Rzadka postać ludzka przesuwała się przez szeroką drogę środkiem wsi wijącą, której część trawą i burzanami zarosła[5].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) chaszcze
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. burzanka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ukr. бур'ян → chwast
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.