gąszcz (język polski)

gąszcz (1.1)

wymowa:

IPA: [ɡɔ̃w̃ʃʧ̑], AS: [gõũ̯šč], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński^[1]

(1.1) gęste skupienie drzew lub krzewów^[2]

(1.2) kulin. gęsty sos pochodzenia indyjskiego, owocowo-warzywny, na bazie octu lub wina, często z dodatkiem rodzynek, śliwek lub fig

(1.3) przen. nieuporządkowane zbiorowisko przedmiotów, osób, faktów, zjawisk

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gąszcz	gąszcze
dopełniacz	gąszczu / gąszczy	gąszczy / gąszczów
celownik	gąszczowi / gąszczy	gąszczom
biernik	gąszcz	gąszcze
narzędnik	gąszczem / gąszczą	gąszczami
miejscownik	gąszczu / gąszczy	gąszczach
wołacz	gąszczu / gąszczy	gąszcze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.3) gąszcz przepisów

synonimy:

(1.1) gęstwina

(1.2) czatnej, chutney

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gęstość ż, gęstwina ż, gęstnienie n, gąszczak m, Gąszczówka ż, Gąszcze nmos, Gąszczyk m/ż, gąszczaki nmos, zagęstnik mrz

zdrobn. gąszczyk m

czas. zagęścić, gęstnieć ndk.

przym. gęsty, gęstawy

przysł. gęsto, gęstawo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) thicket; (1.2) chutney
• arabski: (1.1) دغل
• bułgarski: (1.1) гъсталак m
• duński: (1.1) krat n
• hindi: (1.1) झाड़ी; (1.2) चटनी
• niemiecki: (1.1) Dickicht n; (1.3) Dickicht n
• rosyjski: (1.1) гуща ż; (1.3) гуща ż
• ukraiński: (1.1) гуща ż; (1.3) гуща ż
• włoski: (1.1) boscaglia ż, fratta ż

źródła: