gęstwina (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɡɛ̃w̃ˈstfʲĩna], AS: [gẽũ̯stfʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) gęste skupienie roślin, zwłaszcza krzewów i drzew
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gęstwina gęstwiny dopełniacz gęstwiny gęstwin celownik gęstwinie gęstwinom biernik gęstwinę gęstwiny narzędnik gęstwiną gęstwinami miejscownik gęstwinie gęstwinach wołacz gęstwino gęstwiny - przykłady:
- (1.1) Ranny zając zaszył się w gęstwinie.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) gąszcz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zagęszczacz mos/mrz, gęstość ż, gąszcz m, gęstnienie n, zagęstnik mrz
- czas. gęstnieć, zagęścić
- przym. gęsty
- przysł. gęsto
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.pol. gęstwa + -ina
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) thicket
- białoruski: (1.1) гушчар m, гушчыня ż
- francuski: (1.1) fourré m
- rosyjski: (1.1) гуща ż, чаща ż
- ukraiński: (1.1) гущавина ż, хащі lm, нетрі lm
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.