ostrów (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈɔstruf], AS: [ostruf], zjawiska fonetyczne: wygł.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geogr. zarośnięta wyspa na rzece; zob. też ostrów (geografia) w Wikipedii
- (1.2) st.pol. wyspa (zwłaszcza rzeczna)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ostrów ostrowy dopełniacz ostrowu[1] / ostrowa[2] ostrowów celownik ostrowowi ostrowom biernik ostrów ostrowy narzędnik ostrowem ostrowami miejscownik ostrowie ostrowach wołacz ostrowie ostrowy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) ostrów tumski
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ostrowisko n, Ostrów m/ż, ostrowa ż, ostrówek m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) prasł. o- + -strów < praindoeur. *srou, praindoeur. *sreu → płynąć, ciec[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- ↑
Hasło „ostrów” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Jan Miodek, Odpowiednie dać rzeczy słowo. Szkice o współczesnej polszczyźnie – „Obleśny odźwierny”, Wrocław 1987.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.