bierny palacz (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈbʲjɛrnɨ ˈpalaʧ̑], AS: [bʹi ̯erny palač], zjawiska fonetyczne: zmięk.i  j 
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba narażana na bierne palenie
odmiana:
(1.1) związek zgody,
przykłady:
(1.1) Należy unikać zadymionych pomieszczeń. Z badań wynika, że bierni palacze w równym stopniu narażeni na wszelkie konsekwencje wynikające z nałogu palenia, w tym również nawracające infekcje górnych dróg oddechowych[1].
(1.1) We Wrocławiu 60-70% dzieci jest biernymi palaczami, zmuszonymi przez dorosłych do wdychania dymu[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bierne palenie n
forma żeńska bierna palaczka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) secondhand smoker
  • baskijski: (1.1) erretzaile pasibo
  • duński: (1.1) passivryger w, passiv ryger w
  • hiszpański: (1.1) fumador pasivo m
  • niemiecki: (1.1) Passivraucher m
źródła:
  1. (MAT, PP), Gazeta Krakowska, 2005-09-24, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Ewa Sikora, Gazeta Wrocławska, 2002-08-12, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.