bieliźniarka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbʲjɛlʲiʑˈɲarka], AS: [bʹi ̯elʹiźńarka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) szafa na bieliznę

(1.2) daw. kobieta szyjąca bieliznę^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bieliźniarka	bieliźniarki
dopełniacz	bieliźniarki	bieliźniarek
celownik	bieliźniarce	bieliźniarkom
biernik	bieliźniarkę	bieliźniarki
narzędnik	bieliźniarką	bieliźniarkami
miejscownik	bieliźniarce	bieliźniarkach
wołacz	bieliźniarko	bieliźniarki

przykłady:

(1.2) W Kościele katolickim na 25 listopada przypada wspomnienie św. Katarzyny Aleksandryjskiej, patronki katarzynek, krawcowych, bieliźniarek, prządek, modystek, fryzjerów, dziewcząt, mężatek, kołodziejów, młynarzy, garncarzy, polskich kolejarzy, studentów i uczonych oraz chroniącej od bólu głowy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. pozn. szafonierka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bieliźniarstwo n, bielizna ż, bieliźniarz mos

czas. bielić ndk.

przym. bieliźniarski, bieliźniany

przysł. bieliźniarsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bielizna + -arka, pol. bieliźniarz + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) linen chest
• białoruski: (1.1) шафа для бялізны ż
• kaszubski: (1.1) wertikół m
• niemiecki: (1.1) Wäscheschrank m
• słowacki: (1.1) bielizník m
• szwedzki: (1.1) linneskåp n; (1.2) linnesömmerska w

źródła: