garncarz (język polski)
garncarz (1.1)
garncarz (1.1)
garncarz (2.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈɡarn̥ʦ̑aʃ], AS: [garn̦caš], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący garnki i inne naczynia ceramiczne
- (1.2) gw. (Poznań) także zdun[1][2]
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) ornit. Furnarius rufus[3], gatunek małych ptaków o szarordzawym upierzeniu, które budują gniazda z gliny, wyglądające jak gliniane garnki; zob. też garncarz rdzawy w Wikipedii
- (2.2) ornit. osobnik z gatunku garncarzy (2.1)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik garncarz garncarze dopełniacz garncarza garncarzy / rzad. garncarzów[4] celownik garncarzowi garncarzom biernik garncarza garncarzy / rzad. garncarzów narzędnik garncarzem garncarzami miejscownik garncarzu garncarzach wołacz garncarzu garncarze - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik garncarz garncarze dopełniacz garncarza garncarzy / rzad. garncarzów[5] celownik garncarzowi garncarzom biernik garncarza garncarze narzędnik garncarzem garncarzami miejscownik garncarzu garncarzach wołacz garncarzu garncarze - przykłady:
- (1.1) Po wyschnięciu garncarz wstawia garnki do pieca.
- (2.2) Samiczka garncarza wyściela gniazdo trawą i pierzem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) reg. śl. garcorz
- (2.1) garncarz rdzawy
- (2.2) garncarz rdzawy
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) rzemieślnik
- (2.1) gatunek
- (2.2) ptak
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. garnek m, garniec m, garnuszek m, garncarstwo n, garncarka ż, garncarzowate nmos, garncarnia ż
- przym. garnkowy, garncarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. garniec + -arz
- uwagi:
- (1.1) nie mylić z: gliniarz
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- (2.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zdun
- angielski: (1.1) potter
- białoruski: (1.1) ганчар m
- bułgarski: (1.1) грънчар m
- hiszpański: (1.1) ollero m, alfarero m; (2.1) hornero m
- kaszubski: (1.1) grónkòwnik m, garnkòwnik m, garncôrz m, grónkôrz m, zdun m, topôcz m
- kazachski: (1.1) көзеші
- litewski: (1.1) puodžius m, puodininkas m, žiedžius m, puodžiedis m
- łotewski: (1.1) podnieks m
- niemiecki: (1.1) Töpfer m; (2.1) Rosttöpfer m
- nowogrecki: (1.1) τσουκαλάς m, αγγειοπλάστης m
- ormiański: (1.1) բրուտ (brut)
- rosyjski: (1.1) гончар m
- słowacki: (1.1) hrnčiar m
- ukraiński: (1.1) гончар m
- walijski: (1.1) crochenydd m
- wilamowski: (1.1) gancoż m
- włoski: (1.1) vasaio m
- źródła:
- ↑ Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 249.
- ↑ Kazimierz Nitsch, Odrębności słownikowe Poznania, Krakowa, Warszawy, „Język Polski” nr 8–10, s. 266.
- ↑
Hasło „Furnarius rufus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia. - ↑ Hasło „garncarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „garncarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.