Odkupiciel (język polski)
Odkupiciel (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ɔt.kuˈpi.t͡ɕɛl]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) rel. w chrześcijaństwie Chrystus (jeden z tytułów Jezusa)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Odkupiciel Odkupiciele dopełniacz Odkupiciela Odkupicieli celownik Odkupicielowi Odkupicielom biernik Odkupiciela Odkupicieli narzędnik Odkupicielem Odkupicielami miejscownik Odkupicielu Odkupicielach wołacz Odkupicielu Odkupiciele - przykłady:
- (1.1) Parafia pw. Jezusa Chrystusa Odkupiciela Człowieka w Bielsku-Białej na os. Karpackim (zwanym na początku „Troclik”) została erygowana 1 maja 1983 roku[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Zbawca, Zbawiciel, Mesjasz, Chrystus, Jezus Chrystus, Pan Jezus
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. odkupienie n, odkupywanie n, odkupowanie n, odkupiciel mos
- czas. odkupić dk., odkupywać ndk., odkupować ndk.
- przym. odkupny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. odkupić + -el
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Redeemer
- czeski: (1.1) Vykupitel m
- łaciński: (1.1) Redemptor m
- włoski: (1.1) Redentore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.