odkupiciel (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɔtkuˈpʲiʨ̑ɛl], AS: [otkupʹićel], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) podn. zbawca, wybawca
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik odkupiciel odkupiciele dopełniacz odkupiciela odkupicieli celownik odkupicielowi odkupicielom biernik odkupiciela odkupicieli narzędnik odkupicielem odkupicielami miejscownik odkupicielu odkupicielach wołacz odkupicielu odkupiciele - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) oswobodziciel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Odkupiciel m, kupiec m, odkupienie n, odkup mrz
- forma żeńska odkupicielka ż
- czas. odkupić dk., odkupiać ndk.
- przym. odkupicielski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- chorwacki: (1.1) otkupitelj m
- interlingua: (1.1) redemptor
- łaciński: (1.1) redemptor
- włoski: (1.1) redentore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.