Lublin (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈlublʲĩn], AS: [lublʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.,
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, stolica Lubelszczyzny i województwa lubelskiego; zob. też Lublin w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Lublin Lubliny dopełniacz Lublina Lublinów celownik Lublinowi Lublinom biernik Lublin Lubliny narzędnik Lublinem Lublinami miejscownik Lublinie Lublinach wołacz Lublinie Lubliny - przykłady:
- (1.1) Lublin leży we wschodniej Polsce.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Lublinie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Lublina • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Lublina • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Lublina • mieszkaniec / mieszkanka Lublina • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Lublinie • pochodzić z Lublina • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Lublina
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lublin m, Lubelskie n, Lubelszczyzna ż, lubliniak m, Lublinianin m, lublinianin m, Lublinianka ż, lublinianka ż, lubliniana nmos
- przym. lubelski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) prawdopodobnie od imienia Lubel lub Lubla
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) Люблін m
- czeski: (1.1) Lublin
- esperanto: (1.1) Lublino
- jidysz: (1.1) לובלין
- koreański: (1.1) 루블린
- łaciński: (1.1) Lublinum n
- niemiecki: (1.1) Lublin n
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) Лю́блин m
- ukraiński: (1.1) Люблін m
- włoski: (1.1) Lublino ż
- źródła:
Lublin (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) geogr. Lublin
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Lublin dopełniacz Lublinu celownik Lublinu biernik Lublin wołacz Lubline miejscownik Lublině / Lublinu narzędnik Lublinem - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Lubliňan, Lubliňanka
- przym. lublinský
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Lublin (język niemiecki)
- wymowa:
- IPA: [ˈlublin]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
- (1.1) geogr. Lublin (miasto)
- (1.2) adm. geogr. Lubelskie (województwo)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik (das)[1] Lublin dopełniacz (des) Lublin
Lublinscelownik (dem) Lublin biernik (das) Lublin - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) Lublinland
- synonimy:
- (1.2) Woiwodschaft Lublin
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Lubliner m, Lublinerin ż
- przym. Lubliner
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) zobacz też: Polen • Woiwodschaft • Westpommern • Pommern • Ermland-Masuren • Lebus • Großpolen • Kujawien-Pommern • Łódź • Masowien • Podlachien • Lublin • Niederschlesien • Oppeln • Schlesien • Heiligkreuz • Kleinpolen • Karpatenvorland
- źródła:
Lublin (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.