Lechita (język polski)
- wymowa:
- IPA: [lɛˈxʲita], AS: [leχʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. podn. Polak
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Lechita Lechici dopełniacz Lechity Lechitów celownik Lechicie Lechitom biernik Lechitę Lechitów narzędnik Lechitą Lechitami miejscownik Lechicie Lechitach wołacz Lechito Lechici - przykłady:
- (1.1) Nazwa rzeki jest tak zwanym substratem językowym: została przejęta przez Lechitów od ludności wcześniej zamieszkującej jej dorzecze[1].
- (1.1) Druga teoria wywodzi nazwę od Lachów potocznej nazwy rodu Lechitów wywodzącego się od protoplasty – Lecha[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) Lechici nadwarteńscy • pierwsi Lechici • kraj / królestwo / lud / najazd / państwo / plemię / terytorium / walka / władca / ziemie Lechitów • Bieg Lechitów • Imperium Lechitów • Korpus Lechitów
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Lech mos/mrz, Lechia ż, lechista mos, lechita mos, lechitka ż, Lechitów mrz, Lechu mos
- forma żeńska Lechitka ż
- przym. lechicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- zapożyczone z śr.łac. Lechitae < śr.łac. Lech + śr.łac. -itae[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) lequita m
- nowogrecki: (1.1) Λέχος m
- źródła:
- ↑ z Internetu
- ↑ z Internetu
- ↑ Hasło „Lechita” w: Franciszek Sławski, Słownik etymologiczny języka polskiego, t. IV, Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego, Kraków 1958–1965, s. 95.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.