Kopenhaga (język polski)

Kopenhaga (1.1)
wymowa:
​, IPA: [ˌkɔpɛ̃nˈxaɡa], AS: [kopẽnχaga], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. stolica Danii; zob. też Kopenhaga w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pociąg do Kopenhagi przyjedzie za moment.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Kopenhadze • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Kopenhagi • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Kopenhagi • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Kopenhagi • mieszkaniec / mieszkanka Kopenhagi • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Kopenhadze • pochodzić z Kopenhagi • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Kopenhagi
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kopenhaski, podkopenhaski
rzecz. kopenhażanin mos, kopenhażanka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. dolnoniem. Kopenhagen
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

Kopenhaga (język litewski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Kopenhaga
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.