Hims (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto w zachodniej Syrii w dolinie rzeki Orontes[1]; zob. też Hims w Wikipedii
- (1.2) geogr. adm. muhafaza w Syrii z ośrodkiem administracyjnym w Himsie (1.1); zob. też Hims (muhafaza) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Hims Himsy dopełniacz Himsu[2] Himsów celownik Himsowi Himsom biernik Hims Himsy narzędnik Himsem Himsami miejscownik Himsie Himsach wołacz Himsie Himsy - przykłady:
- (1.1) Od XI w. Hims znajdowało się w rękach Seldżukidów.
- (1.2) Muhafaza Hims graniczy od zachodu z muhafazą Tartus.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Himsie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Himsu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Himsu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Himsu • mieszkaniec / mieszkanka Himsu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Himsie • pochodzić z Himsu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Himsu
- synonimy:
- (1.1) Homs; hist. staroż. Emesa
- (1.2) Homs
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- (1.2) muhafaza
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) Syria
- (1.2) Syria
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- arab. حمص
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Homs
- arabski: (1.1) حمص m; حمص m
- baskijski: (1.1) Homs
- bułgarski: (1.1) Хомс
- czeski: (1.1) Homs
- hiszpański: (1.1) Homs
- litewski: (1.1) Homsas
- łaciński: (1.1) Emesa
- łotewski: (1.1) Himsa, Homsa
- niemiecki: (1.1) Homs
- nowogrecki: (1.1) Χομς ż
- portugalski: (1.1) Homs
- słowacki: (1.1) Homs
- starogrecki: (1.1) Ἔμεσα ż
- węgierski: (1.1) Homsz
- włoski: (1.1) Homs
- źródła:
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 477.
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw własnych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12500-4, s. 183.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.