żagiel (język polski)

żagle (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈʒaɟɛl], AS: [žaǵel], zjawiska fonetyczne: zmięk., ​
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mar. płat mocnej tkaniny przymocowany do masztu, służy do wykorzystywania energii wiatru jako napędu dla statku
(1.2) żagle pot. żeglarstwo
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Marynarze postawili żagle na masztach.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zwinąć / rozpiąć / stawiać żagle • żagiel łaciński
(1.2) pojechać na żagle • być na żaglach
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żeglarstwo n, żegluga ż, żeglarz m, żeglarka ż, żeglowanie n, żaglowiec m, żaglówka ż, pożeglowanie n, zażeglowanie n, przyżeglowanie n, odżeglowanie n, żeglowność ż, żaglica ż, żaglon m, żaglonowe nmos, ożaglowanie n, żaglowanie n
zdrobn. żagielek m
czas. żeglować ndk., pożeglować dk., zażeglować dk., przyżeglować dk., odżeglować dk., ożaglować dk., żaglować ndk.
przym. żeglarski, żaglowy, żeglugowy, żeglowny
przysł. żeglarsko, żaglowo
związki frazeologiczne:
chwycić wiatr w żagle / złapać wiatr w żagle • dostać wiatr w żagle • i na żagiel, i na parę • płynąć pod pełnymi żaglami • zwinąć żagle
etymologia:
(1.1) niem. Segel[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „żagiel” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.