średnia (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mat. pot. średnia arytmetyczna, wynik dzielenia sumy danych składników przez ich liczbę; zob. też średnia arytmetyczna w Wikipedii
(1.2) mat. funkcja wieloargumentowa, niemalejąca ze względu na każdy swój argument, o wartościach nie mniejszych od minimum argumentów i nie większych od maksimum argumentów; zob. też średnia w Wikipedii

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) ż M., W. lp od: średni
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nauczyciele wystawili już wszystkie oceny, muszę obliczyć swoją średnią.
(1.1) Średnia wieku w jego firmie to 45+.
(2.1) Piłem tę nową kawę, ale jest średnia.
składnia:
kolokacje:
(1.1) średnia zarobków • średnia wieku • średnia temperatury • średnia ocen z przedmiotów / w klasie • obliczyć średnią • wyciągnąć średnią
(1.2) średnia arytmetyczna, średnia geometryczna, średnia kwadratowa, średnia harmoniczna, średnia ważona, średnia logarytmiczna, średnia winsorowska
(2.1) średnia przyjemność
synonimy:
(1.1) przeciętna, średnia arytmetyczna
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.2) średnia arytmetyczna, średnia geometryczna, średnia kwadratowa, średnia harmoniczna, średnia ważona, średnia logarytmiczna, średnia winsorowska, moda, mediana, minimum, maksimum
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. średni
przysł. średnio
rzecz. średnica ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) por. mediana
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.