współsprawca (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) praw. jeden ze sprawców tego samego przestępstwa
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik współsprawca współsprawcy dopełniacz współsprawcy współsprawców celownik współsprawcy współsprawcom biernik współsprawcę współsprawców narzędnik współsprawcą współsprawcami miejscownik współsprawcy współsprawcach wołacz współsprawco współsprawcy - przykłady:
- (1.1) Niemczyk to legenda polskiej mafii: złodziej samochodów, sprawca napadu na konwój z pieniędzmi, porywacz ludzi dla okupu, współsprawca zabójstwa innego legendarnego bossa gangsterskiego Andrzeja K. ps. Pershing[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wspólnik, współwinny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. współsprawstwo n
- forma żeńska współsprawczyni
- przym. współsprawczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. współ- + sprawca
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) accomplice
- czeski: (1.1) spolupachatel m, spoluviník m
- hiszpański: (1.1) cómplice m
- słowacki: (1.1) komplic m, spolupáchateľ m
- źródła:
- ↑ Czy Niemczyk przeżyje areszt?, „Polityka”, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.