tułaczka (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) życie polegające na ciągłej zmianie miejsca przebywania
- (1.2) kobieta bez stałego miejsca zamieszkania
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tułaczka tułaczki dopełniacz tułaczki tułaczek celownik tułaczce tułaczkom biernik tułaczkę tułaczki narzędnik tułaczką tułaczkami miejscownik tułaczce tułaczkach wołacz tułaczko tułaczki - przykłady:
- (1.1) Na wiosnę zmarł i tułaczka jego dobiegła końca.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) poniewierka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tułackość ż, tułactwo n, tułacz mos, tułak mos
- czas. tułać ndk., tułać się ndk.
- przym. tułacki, tułaczy
- przysł. tułacko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. tułacz + -ka
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: tułacz
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.