tułactwo (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) życie polegające na ciągłej zmianie miejsca
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tułactwo tułactwa dopełniacz tułactwa tułactw celownik tułactwu tułactwom biernik tułactwo tułactwa narzędnik tułactwem tułactwami miejscownik tułactwie tułactwach wołacz tułactwo tułactwa - przykłady:
- (1.1) To ciągłe tułactwo musiało odbić się na jej zdrowiu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tułackość ż, tułacz mos, tułaczka ż, tułak mos
- czas. tułać ndk., tułać się ndk.
- przym. tułacki, tułaczy
- przysł. tułacko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. tułacz + -stwo
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.