tułaczy (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) właściwy tułaczowi

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D., B. lm od: tułacz

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	tułaczy		tułacza	tułacze	tułaczy	tułacze
dopełniacz	tułaczego		tułaczej	tułaczego	tułaczych
celownik	tułaczemu		tułaczej	tułaczemu	tułaczym
biernik	tułaczego	tułaczy	tułaczą	tułacze	tułaczych	tułacze
narzędnik	tułaczym		tułaczą	tułaczym	tułaczymi
miejscownik	tułaczym		tułaczej	tułaczym	tułaczych
wołacz	tułaczy		tułacza	tułacze	tułaczy	tułacze
nie stopniuje się

(2.1) zob. tułacz

przykłady:

(1.1) O usłysz, Panie, skargi nasze, / O usłysz nasz tułaczy śpiew!^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tułackość ż, tułactwo n, tułacz mos, tułaczka ż, tułak mos

czas. tułać ndk., tułać się ndk.

przym. tułacki

przysł. tułacko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. tułacz + -y

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wandering

źródła: