strzyga (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈsṭʃɨɡa], AS: [sṭšyga], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mit. słow. upiór karmiący się ludzką krwią, przybierający m.in. postać dziecka lub ptaka; zob. też strzyga w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik strzyga strzygi dopełniacz strzygi strzyg celownik strzydze strzygom biernik strzygę strzygi narzędnik strzygą strzygami miejscownik strzydze strzygach wołacz strzygo strzygi - przykłady:
- (1.1) Strzygami zostawały dusze ludzi, którzy urodzili się z dwiema duszami, dwoma sercami i podwójnym szeregiem zębów, z czego ten drugi był słabo zauważalny[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. strzyżak mzw
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. striga → wiedźma lub rum. striga → sowa[2]
- uwagi:
- por. strzygoń • strzyg • wąpierz
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) стрига ż, стрыга ż
- źródła:
- ↑ z Wikipedii
- ↑
Hasło „strzyga” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.