strateg (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈstratɛk], AS: [stratek], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) znawca strategii, osoba tworząca plany wojenne i kierująca operacjami wojskowymi
(1.2) osoba potrafiąca dobrze zaplanować i pokierować skomplikowanymi akcjami
(1.3) hist. w starożytnej Grecji wysoki rangą dowódca w armii lub flocie; zob. też strateg (Grecja) w Wikipedii
(1.4) hist. w cesarstwie bizantyjskim dowódca okręgu wojskowo-administracyjnego; zob. też strateg (Bizancjum) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. strategia ż, strategiczność ż
przym. strategiczny
przysł. strategicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. stratège z łac. strategus z gr. στρατ-ηγός (strat-ēgós)[1] gr. στρατός (stratós) (armia) + gr. ἄγω (agō) (wodzić, prowadzić)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

strateg (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) strateg[1]
odmiana:
(1.1) en strateg, strategen, strateger, strategerna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. strategisk
rzecz. strategi
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 458.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.