stilus (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) hist. rodzaj rylca do pisania po woskowej tabliczce
- (1.2) rzad. inform. narzędzie graficzne do ekranów dotykowych, kształtem przypominające długopis; zob. też rysik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stilus stilusy dopełniacz stilusu stilusów celownik stilusowi stilusom biernik stilus stilusy narzędnik stilusem stilusami miejscownik stilusie stilusach wołacz stilusie stilusy - przykłady:
- (1.1) Najcenniejszymi znaleziskami, jakie odkryliśmy z Bohdanem Chmielewskim z Krakowa pod kierownictwem Dariusza Rozmusa, są: stalowe szydło, drewniana łyżka, monety, zdobiona sprzączka i stilus z brązu.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) rylec
- (1.2) rysik, stylus
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. stilus
- (1.2) ang. stilus pen < łac. stilus
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Marcin Twaróg, Trybuna Śląska, 2001-06-19, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
stilus (język fiński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
stilus (język łaciński)
- wymowa:
- IPA: /ˈstilus/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) trzonek
- (1.2) rylec
- (1.3) ołówek
- (1.4) bot. trzonek, łodyga
- odmiana:
- (1.1-4) stilus, stili (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stilus stilī dopełniacz stilī stilōrum celownik stilō stilīs biernik stilum stilōs ablatyw stilō stilīs wołacz stile stilī - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) stilo atramento incrustus → długopis, pióro, pióro wieczne • stilo expungere → wykreślić, narysować
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- praindoeur. *steyg-
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.