rylec (język polski)

rylce (1.4)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. wąskie, wydłużone narzędzie, zwykle stalowe i osadzone na drewnianej oprawce, służące do rytowania lub pisania

(1.2) roln. część robocza narzędzi rolniczych do spulchniania gleby, takich jak radło czy socha

(1.3) archeol. narzędzie kamienne, zwykle krzemienne, używane przez ludzi pierwotnych do obróbki innych materiałów

(1.4) hist. starożytny przyrząd do pisania na tabliczkach

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rylec	rylce
dopełniacz	rylca	rylców
celownik	rylcowi	rylcom
biernik	rylec	rylce
narzędnik	rylcem	rylcami
miejscownik	rylcu	rylcach
wołacz	rylcu	rylce

przykłady:

(1.4) Z mego serca tryska piękne słowo: / utwór mój głoszę dla króla; / mój język jest jak rylec biegłego pisarza.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) sztift

(1.4) styl

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rylcowatość ż, rylczak mrz

przym. rylcowaty, rylcowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.4) stylus, stylo
• hiszpański: (1.1) punzón m
• łaciński: (1.1) stilus m; (1.4) stilus m
• niemiecki: (1.1) Stichel m, Radiernadel ż; (1.3) Schaber m, Kratzer m; (1.4) Griffel m
• włoski: (1.1) stilo m, bulino m; (1.4) stilo m

źródła: