srokaty (język polski)
srokaty (1.1) koń
- wymowa:
- IPA: [srɔˈkatɨ], AS: [srokaty]
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) w czarno-białe łaty, cętki (głównie o maści konia)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik srokaty srokata srokate srokaci srokate dopełniacz srokatego srokatej srokatego srokatych celownik srokatemu srokatej srokatemu srokatym biernik srokatego srokaty srokatą srokate srokatych srokate narzędnik srokatym srokatą srokatym srokatymi miejscownik srokatym srokatej srokatym srokatych wołacz srokaty srokata srokate srokaci srokate - przykłady:
- (1.1) Był on, nie licząc gruntu, chałupy i paru krów, właścicielem srokatego konia i żony Magdy[1].
- (1.1) (…) kole niezgorszej krowiny, którą chłop trzymał krótko na postronku, kręcił się z rykiem tęgi, srokaty byk (…)[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) daw. strokaty, reg. śl. strokaty
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sroka ż, sroczka ż, srokacz m, srokacizna ż, srokosz mzw
- przym. sroczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. sroka – ze względu na zbliżoną kolorystykę (Etymologia, czyli o pochodzeniu nazw maści)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) piebald
- białoruski: (1.1) стракаты
- kaszubski: (1.1) bestri
- ukraiński: (1.1) строкатий
- włoski: (1.1) pezzato
- źródła:
- ↑ H. Sienkiewicz: Bartek Zwycięzca
- ↑ W. Reymont: Chłopi
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.