postronek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pɔˈstrɔ̃nɛk], AS: [postrõnek], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) mocny, grubo skręcony sznur[1]
- (1.2) daw. środ. polit. szubienica[2]
- odmiana:
- (1.1)[3]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik postronek postronki dopełniacz postronka postronków celownik postronkowi postronkom biernik postronek postronki narzędnik postronkiem postronkami miejscownik postronku postronkach wołacz postronku postronki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) spętać postronkiem • prowadzić na postronku
- synonimy:
- (1.1) powróz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. postronkowe n
- przym. postronkowy
- związki frazeologiczne:
- nerwy jak postronki
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: szubienica
- wilamowski: (1.1) postrünek m
- źródła:
- ↑
Hasło „postronek” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Mieczysław Karaś, Kilka uwag o polskiej gwarze partyjnej przed pierwszą wojną światową, „Język Polski” nr 1/1951, s. 21.
- ↑ Hasło „postronek” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.