skamieniałość (język polski)

skamieniałość (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌskãmʲjɛ̇̃ˈɲawɔɕʨ̑], AS: [skãmʹi ̯ė̃ńau̯ość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest skamieniałe; cecha tych, którzy są skamieniali

(1.2) geol. zachowane w skale szczątki organizmu zwierzęcego lub roślinnego albo też utrwalony w skale ślad jego działalności życiowej; zob. też skamieniałość w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	skamieniałość	skamieniałości
dopełniacz	skamieniałości	skamieniałości
celownik	skamieniałości	skamieniałościom
biernik	skamieniałość	skamieniałości
narzędnik	skamieniałością	skamieniałościami
miejscownik	skamieniałości	skamieniałościach
wołacz	skamieniałości	skamieniałości

przykłady:

(1.2) Skamieniałości powstają w wyniku procesu fosylizacji.

składnia:

kolokacje:

(1.2) skamieniałości przewodnie

synonimy:

(1.2) fosylia, skamielina

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kamień m, kamyczek m, skamienielina ż, kamienienie n, skamienienie n, kamienica ż, kamionka ż

czas. kamienieć ndk., skamienieć dk.

przym. skamieniały, kamienny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) pol. skamieniały + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) fossil
• baskijski: (1.2) fosil
• białoruski: (1.1) акамянеласць ż; (1.2) акамянеласць ż, выкапень m
• bułgarski: (1.2) вкаменелост ż
• duński: (1.2) fossil n
• hiszpański: (1.2) fósil m
• interlingua: (1.2) fossile
• jidysz: (1.2) פֿאָסיל m (fosil)
• niemiecki: (1.2) Fossil n
• norweski (bokmål): (1.2) fossil m/n
• norweski (nynorsk): (1.2) fossil n
• nowogrecki: (1.2) απολίθωμα n
• włoski: (1.2) fossile m

źródła: