słoik

słoik (język polski)

słoiki (1.1)

wymowa:: IPA: [ˈswɔ^jik], AS: [su̯o^i ̯ik], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

odmiana:

(1.1-2)

przykłady:

(1.1) Półki w pracowni czarownika wypełnione były zakurzonymi słoikami z czymś zielonkawym.

(1.1) Sabina zakupiła słoik majonezu i dwa słoiki dżemu.

(1.2) — Ile oliwek mam dodać do sałatki ? — Około pół słoika.

(2.1) Marta jest słoikiem. Tak rodowici mieszkańcy stolicy nazywają przyjezdnych^[1].

(2.1) Słoiki przy okazji wszystkich świąt, dni wolnych i urlopów jadą do domu, by potem wrócić z torbami pełnymi jedzenia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) stłuc słoik • zakręcić / odkręcić słoik

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) krałza, krauza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. słoiczek m, słoikowanie n, zasłoikowanie n

zgrub. słój m

czas. słoikować ndk., zasłoikować dk.

przym. słoikowy, słojowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

angielski: (1.1) jar
białoruski: (1.1) банка ż
białoruski (taraszkiewica): (1.1) слоік
bułgarski: (1.1) буркан m
duński: (1.1) krukke w, glaskrukke w
estoński: (1.1) purk, klaaspurk; (1.2) purk
francuski: (1.1) pot m, pot-Mason m, pot Mason m, bocal m
hiszpański: (1.1) tarro m, bote m
kaszubski: (1.1) skło n
nowogrecki: (1.1) βάζο (γυάλινο) n
rosyjski: (1.1) банка ż
serbski: (1.1) тегла
szwedzki: (1.1) glasburk w
turecki: (1.1) kavanoz
ukraiński: (1.1) банка, слоїк ż
węgierski: (1.1) korsó
wietnamski: (1.1) chai
wilamowski: (1.1) wek ż
włoski: (1.1) arbanella ż

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.