rekwizyt (język polski)
- wymowa:
- IPA: [rɛˈkfʲizɨt], AS: [rekfʹizyt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) teatr. przedmiot sceniczny używany podczas przedstawienia teatralnego lub filmu, którym aktor manipuluje w czasie gry; zob. też rekwizyt w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rekwizyt rekwizyty dopełniacz rekwizytu rekwizytów celownik rekwizytowi rekwizytom biernik rekwizyt rekwizyty narzędnik rekwizytem rekwizytami miejscownik rekwizycie rekwizytach wołacz rekwizycie rekwizyty - przykłady:
- (1.1) Szyfman odstąpił im jedną z dwóch maleńkich garderób na pierwszym piętrze, a sam przeniósł się do drugiej, którą zajmowała jego żona. W obu pokoikach piętrzyły się stosy rekwizytów i trudno się było poruszać[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rekwizytor mos, rekwizytorka ż, rekwizytornia ż
- zdrobn. rekwizycik mrz
- przym. rekwizytowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) prop, property
- bułgarski: (1.1) реквизит m
- duński: (1.1) rekvisit w
- esperanto: (1.1) rekvizito
- interlingua: (1.1) requisito
- niemiecki: (1.1) Requisit n
- ukraiński: (1.1) реквізит m
- źródła:
- ↑ Maria Nurowska, Panny i wdowy: piołun, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.